ls dit universum echt of een illusie?

November 26, 2018 No Comments

Hindoes gebruiken vaak het woord Maya voor gebeurtenissen, ervaringen en observaties die moeilijk zijn te verklaren. Maya betekent illusie. Met de bewering dat de enige Realiteit Brahman is en al het andere een illusie, wordt het voor Vedantisten lastig om de volgende zaken uit te leggen:

– het praktische bestaan van de wereld die we zien en voelen;
– een persoonlijke god die we misschien vereren en aanbidden;
– de individuele zielen waarin we geloven en aan elk wezen toekennen;
– de manier waarop we een wereld vol problemen hebben geërfd, die evengoed voortkomt uit een zuivere en volmaakte bron (Brahman).

De Vedantisten schrijven deze dingen toe aan de bron zelf. Volgens Hindoes brengt het Opperwezen het bestaan zoals we dat kennen – de illusie(Maya) – voor zijn eigen lol (Llila) in beweging. Dus wat je dag in dag uit ziet en ervaart, is schijnbare realiteit- niet de Realiteit. We leven in deze illusie tot we onze eigen ware identiteit leren kennen. Als we onze ware goddelijke aard eenmaal kennen, is de illusie weg en zijn we vrij. We zien alles dan glashelder.

Omdat het onderwerp een complexe is, zal ik een verhaal presenteren.

Een legende vertelt hoe eens Narada tegen Krishna zei: “Heer, laat me Maya zien.” Een paar dagen gingen voorbij en Krishna vroeg Narada om met hem een ​​reis naar een woestijn te maken, en na een aantal mijlen te hebben gelopen, zei Krishna: “Narada, ik heb dorst; kun je wat water voor me halen?” “Ik zal meteen gaan, Mijnheer, en u water geven.”

Dus Narada ging.

Op een kleine afstand was er een dorp; hij ging het dorp binnen op zoek naar water en klopte op een deur, die werd geopend door een heel mooi jong meisje. Bij het zien van haar vergat hij onmiddellijk dat zijn Meester wachtte op water, misschien stervend voor de behoefte daaraan. Hij vergat alles en begon met het meisje te praten.

De hele dag keerde hij niet terug naar zijn Meester. De volgende dag was hij weer in het huis en praatte met het meisje. Dat gepraat rijpt tot liefde; hij vroeg de vader om de dochter en zij waren getrouwd en woonden daar en kregen kinderen. Aldus gingen twaalf jaar voorbij. Zijn schoonvader stierf, hij erfde zijn eigendom. Hij leefde, zoals hij leek te denken, een heel gelukkig leven met zijn vrouw en kinderen, zijn velden en zijn vee enzovoort.

Toen kwam er een vloed. Op een nacht stond de rivier op tot deze zijn oevers overstroomde en het hele dorp overstroomde. Huizen vielen, mensen en dieren werden weggevaagd en verdronken en alles dreef in de stroom van de stroom. Narada moest ontsnappen.

Met één hand wordt zijn vrouw vastgehouden, en met de andere twee van zijn kinderen; er lag een ander kind op zijn schouders en hij probeerde deze enorme vloed te doorwaden. Na een paar stappen merkte hij dat de stroom te sterk was, en het kind op zijn schouders viel en werd weggedragen.

Een kreet van wanhoop kwam uit Narada. In een poging om dat kind te redden, verloor hij zijn greep op een van de anderen en het was ook verloren. Ten slotte werd zijn vrouw, die hij met al zijn macht greep, door de stroom weggerukt en hij werd op de oever geworpen, wenend en jammend in bittere jammerklacht.

Achter hem kwam een ​​zachte stem,
“Mijn kind, waar is het water? Je ging een kruik water halen en ik wacht op je, je bent al een half uur weg.” “Een halfuur!” Riep Narada uit. Twaalf hele jaren waren door zijn hoofd gegaan en al deze scènes waren in een half uur gebeurd! En dit is Maya.

In de een of andere vorm zitten we er allemaal in. Het is een zeer moeilijke en ingewikkelde staat van dingen om te begrijpen. Het is in elk land gepredikt, overal onderwezen, maar slechts door enkelen geloofd, want totdat we de ervaringen zelf krijgen, kunnen we er niet in geloven.

Wat laat het zien? Iets heel ergs. Want het is allemaal zinloos. De tijd, de wreker van alles, komt en niets is over. Hij verzwelgt de heilige en de zondaar, de koning en de boer, de schone en de lelijke; hij laat niets achter. Alles haast zich naar die ene vernietiging van het doel.

Onze kennis, onze kunsten, onze wetenschappen, alles spoedt zich ernaartoe. Niemand kan het tij keren, niemand kan het een minuut tegenhouden. We kunnen proberen het te vergeten, net zoals mensen in een stad met een pestaanval de vergetelheid proberen te creëren door te drinken, te dansen en andere ijdele pogingen, en daardoor verlamd raken. Dus we proberen het te vergeten, proberen de vergetelheid te creëren door allerlei zintuiglijke genoegens.

En dit is Maya.

There is no ads to display, Please add some
Tags: mayaVedisch